René´s ogen glinsteren als hij over zijn grote passie, de rock-´n-´roll, praat. Maar de vlammen slaan er bijkans uit als hij spreekt over Angela Brouwers, ofwel Angel-Eye, zijn grote liefde. „Angela is het mooiste wat me is overkomen”, zegt hij, bijna fluisterend als hij in de helder blauwe kijkers van zijn grote liefde kijkt. „Ik heb me altijd als een korreltje in een zandwoestijn gevoeld. Een eenzaam, beetje vreemd korreltje. Tot ik plots dat andere korreltje tegenkwam. Een absoluut gelijk gestemde ziel. Angela is een lot uit de loterij. Mijn liefde voor haar is eeuwig, dat weet ik zeker.”
        En die eeuwige liefde is wederzijds. „Het is meer dan liefde”, zegt Angel-Eye glimmend. „We zijn supervrienden. Het is al moeilijk genoeg om een echt goede vriend te vinden. Laat staan een supervriend. Ik heb bij René een gevoel van oneindigheid.”
       
René was de eenzaamheid van zijn studio, waar hij dag en nacht te vinden was, beu aan het worden. „Ik was dag en nacht bezig met muziek. Componeren en opnemen. Meestal helemaal alleen. Ik had al een tijd behoefte om met iemand samen te werken. Ik was mijn draai een beetje kwijt. De gedachte sluimerde om naar Amerika te emigreren. De muziekstijl die ik koester, is daar immers uitgevonden. Ik ben er ook geweest, heb er diverse malen met succes opgetreden, maar toch... Op een dag werd ik gebeld door een vriend die me zei de televisie aan te zetten. Op onze Limburgse lokale zender LI. Daar werd een documentaire uitgezonden over een zangeres-componist die aardig aan de weg aan het timmeren is. Altijd leuk natuurlijk.”
       „Dus ik zette braaf het toestel aan en ging kijken. Ik was onmiddellijk diep onder de indruk van haar. Wat een uitstraling, wat een klasse. En wat een gedrevenheid! Ik herkende die drive, die motivatie direct. Het programma werd die dag nog een paar keer uitgezonden. Ik ben weer gaan kijken, en nog eens. Ik kon bijna niet geloven dat er nog zo iemand bestaat. Ik had altijd het gevoel alsof ik van een andere planeet kwam. En dan dit! Toen bleek nog eens dat Angela krap tien kilometer bij mij vandaan woonde.”
        Het telefoonboek lag binnen handbereik en binnen enkele minuten zat René met Angela aan de lijn. „Ja, opeens zat ik met René Shuman aan de draad”, lacht Angela. „Natuurlijk kende ik René, de Nederlandse Elvis. Ik vond het altijd al een aardige vent en ik waardeerde hem enorm. Hij wilde langskomen om te praten. Dat mag altijd, hè. Wanneer wil je komen dan? ´Nu´, zei hij, haha. Ja, hij had haast. Binnen de kortste keren stond hij bij me op de stoep.”
       „Het klikte gelijk. Angela had haar studio in de woonkamer. We hebben tot vier uur ´s nachts muziek zitten maken”, zegt René. „Helemaal top! Temeer omdat Angela uit een heel andere muzikale hoek komt.”
       
Conservatorium
        „Natuurlijk kende ik de muziek van Elvis wel, door mijn vader. Die was helemaal in The Beatles, Elvis en zo. Ik heb heel wat keren op mijn vaders schouders gezeten terwijl die deuntjes door het huis schalden”, vertelt Angela. „Mijn moeder was zangeres, samen met drie van haar zussen vormde ze The Pearl Sisters, een close-harmonygroepje. Muziek, uit alle geledingen is me met de paplepel ingegoten. Zelf was ik weg van Abba, Queen en Prince, maar ook van klassieke muziek, zoals Mahler en Beethoven. Van kindsbeen af aan heb ik de muziek in gewild. Op mijn zeventiende zat ik op het conservatorium in Maastricht en startte in diezelfde periode mijn bedrijfje Audionet. Ik maak jingles, commercials en schrijf songs. Pop, rock, house, dat werk. Daar had en heb ik het nog steeds razend druk mee.”
       De samenwerking ging van een leien dakje. Samen stelden ze René´s jubileumalbum ´Set The Clock On Rock´ samen. Een swingende schijf waarin ook Phil Everly van The Everly Brothers met ´On Top Of The World´ een aandeel leverde. En Stoller, de grote man achter veel Elvishits, schreef samen met Shuman de titelsong. „Een prachtig product, samengesteld uit de vele tientallen nummers die ik in de loop van de tijd heb geschreven en opgenomen”, zegt René trots. „De samenwerking verliep hardstikke goed. En we traden enorm vaak op.”
       „Vervolgens kwam het idee om ´Don´t be cruel´ op te nemen. Met die Elvis-song heb ik in de Soundmixshow indertijd weten te scoren en ik vond het leuk om dat nummer samen met Angel-Eye uit te brengen. We hebben het hier in de studio opgenomen. Met een paar kleine frisse veranderingen, vol respect, zonder het nummer geweld aan te doen, hebben we het naar deze tijd toe getrokken. Op 5 mei van dit jaar hadden we onze vuurdoop ermee. In Wageningen, voor zo´n 20.000 man. Een gigantische happening, waar ook bands als Bløf en Di-Rect optraden. Fantastisch om duizenden uit hun dak te zien gaan. Jong en oud. Honderden handtekeningen hebben we na afloop moeten zetten.”
       

---

• Angel-Eye en René Shuman hebben elkaar gevonden middels de muziek. ”Aan trouwen denken we niet. En aan kinderen ook niet. Nog niet tenminste. We hebben voorlopig onze handen vol aan de muziek."

FOTO: GLENN WASSENBERGH

• Na ieder optreden is het publiek laaiend enthousiast en verdringen de mensen zich – jong en oud – voor een handtekening op hun nieuwe single ´Don´t be cruel´. Deze opgefriste Elvis-song bleek een schot in de roos! ”Elvis staat zelf ook weer in de hitparade, met een opgepoetste versie van ´Rubbernecking´. Wel een erg cool idee!"

EIGEN FOTO

        René spreekt enkel in superlatieven over Angel-Eye. „Ze is niet alleen een fantastisch zangeres, ze speelt heerlijk gitaar, piano en saxofoon. Ze kan geweldig goed schrijven en componeren en is ook nog eens een echt podiumbeest. Ze is enthousiast en spontaan en bovendien ook nog eens beeldschoon. Ik had het niet beter kunnen treffen. De samenwerking gaat perfect. We hebben inmiddels tientallen liedjes samen geschreven en treden heel veel op. We schrijven voor onze fans ook geregeld nieuwsbrieven op onze site www.always-online.tv, waar alle nieuwtjes en wederwaardigheden rond ons en onze producties op vermeld worden. Ik kan me het leven zonder Angel-Eye niet meer voorstellen.”
       Toch duurde het indertijd nog drie maanden voor René zijn liefde voor Angela durfde te bekennen. „Ik bracht haar op een nacht naar huis. Het was volle maan, heel romantisch”, grinnikt hij, „toen ik haar mijn eerste echte kus gaf. Dat was heftig hoor, zo om vijf uur ´s nachts.”
       „Dat zal tijd worden, dacht ik nog”, lacht Angela. „Ik ben misschien ouderwets, maar ik vind dat in dat soort zaken de man het initiatief hoort te nemen.” Stukje bij beetje ging de huisraad van Angela richting die van René´s huis. „Ik heb een cabriootje met één extra zitplaats. Die vulde ik keer op keer met spulletjes. Het begon met één gitaar. Nu staan er hier 35. Tot de piano aan toe.”
       „Wat er zo speciaal is aan René? We zitten op één lijn. Er is aansluiting, in alle opzichten. René begrijpt mij als geen ander. Hij beeft me veel rust gebracht. En hij is bovenal een enorme lieverd! René is een unieke vondst. Ik dacht dat ik goud had gevonden, maar het bleek platina.”
       

---